Mieszkańcy Grodźca, szczególnie Ci, którzy mieszkają przy ulicy Wojska Polskiego – kolejny raz wraca temat budowy 43 m wieży kratowej, która ma być umieszczona na tyłach działki, na której zlokalizowany jest budynek nr 36 przy ulicy Wojska Polskiego. Na BIP pojawiło się obwieszczenie o możliwości zapoznania się z projektem decyzji:

“Budowa bezobsługowej stacji bazowej transmisji danych BT_26011_Będzin_Grodziec – budowa wieży kratowej z zainstalowanymi antenami sektorowymi łączności mikrofalowej oraz modułami RRH, posadowienie szaf sprzętowych na konstrukcji wsporczej u podnóża wieży wraz z ogrodzeniem, przewidziana do realizacji na części działek nr 725/24, 730, 731 k.m. 4 obręb Grodziec przy ul. Wojska Polskiego w Będzinie”.

Jak pamiętacie lub nie, kilka lat temu (a mianowicie w 2018 roku) udało mi się ocalić na chwilę krajobraz Wzgórza Doroty oraz mieszkańców ulicy Wojska Polskiego, gdyż jako ówczesny urbanista miejski wydałem w imieniu organu I instancji decyzję odmowną na realizację tej inwestycji. Argumentacja nie była łatwa. Poniżej przedstawiam moją własną argumentację, która niestety mam wrażenie została finalnie zmarnowana:

“Planowane zamierzenie inwestycyjne pn. „Budowa bezobsługowej stacji bazowej transmisji danych BT_26011_Będzin_Grodziec budowa wieży kratowej zainstalowanymi antenami sektorowymi łączności mikrofalowej oraz modułami RRH, posadowienie szaf sprzętowych na konstrukcji wsporczej wraz z ogrodzeniem w obrębie działek nr 725/24, 739, 731, ma zostać zlokalizowane w dzielnicy Grodziec przy ulicy Wojska Polskiego w Będzinie, pośród średnio zurbanizowanego obszaru. Bezpośrednie sąsiedztwo przedmiotowego terenu stanowią przede wszystkim tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz teren obszaru chronionego krajobrazu pn. Wzgórze Doroty ustalonego uchwałą Rady Miejskiej w Będzinie nr XIII/139/93 z dnia 23 czerwca 1993 r. Charakterystyka planowanej inwestycji polega na budowie stalowej wieży kratowej o wysokości ok.43 m wraz z urządzeniami sterującymi pracą anten oraz wewnętrzną linią zasilającą.

Pojęcie inwestycji celu publicznego zostało zdefiniowane w art. 2 pkt.5 ustawy O planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z przytoczonym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), oraz metropolitalnym (obejmującym obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art.6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. O gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 121, z późn. zm.). W świetle przywołanego art. 6 ust.1 ustawy O gospodarce nieruchomościami celem publicznym jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji. Pojęcie łączności publicznej zostało zdefiniowane w art.4 pkt.18 ustawy O gospodarce nieruchomościami, który stanowi, iż należy przez to rozumieć infrastrukturę telekomunikacyjną służącą zapewnieniu publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w rozumieniu przepisów prawa telekomunikacyjnego. Dodatkowo zastosowanie w tej sprawie ma przepis art.46 ust.3 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. O wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, który wskazuje, że w przypadku braku planu miejscowego lokalizację inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej innej niż infrastruktura telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, na warunkach określonych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. O planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przez infrastrukturę telekomunikacyjną o nieznacznym oddziaływaniu, zgodnie z art. 2 ust.1 pkt. 4 ww. ustawy, należy rozumieć kanalizację kablową, linię kablową podziemną, instalację radiokomunikacyjną wraz z konstrukcją wsporczą do wysokości 5 m, szafy i słupki telekomunikacyjne oraz inne podobne urządzenia i obiekty, a także związany z nimi osprzęt i urządzenia zasilające, jeżeli nie są zaliczone do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko lub nie stanowią przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na obszary Natura 2000. Zatem przedmiotowe zamierzenie inwestycyjne jest inwestycją celu publicznego, która nie jest jednocześnie zaliczana do infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu (wysokość planowanego obiektu przekracza 5 m).

Obiekt budowlany o podanych we wniosku gabarytach niewątpliwie stanowi element dysharmonijny, tak dla sylwety panoramicznej dzielnicy Grodziec, jak i obszaru krajobrazu chronionego Wzgórza Doroty. Bez wątpienia można stwierdzić, że w przypadku realizacji przedmiotowej inwestycji nie może być mowy o zachowaniu wymagań ładu przestrzennego, rozumianego jako takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno – estetyczne. Oddziaływanie widokowe tego typu konstrukcji dochodzi do kilku kilometrów i w sposób trwały ingeruje w walory architektoniczne  i krajobrazowe całej okolicy. Gabaryty planowanego obiektu nie są także dostosowane do skali lokalnych budynków, a tym samym zamierzenie inwestycyjne narusza właściwe relacje przestrzenne.

Planowana inwestycja godzi również w potrzeby interesu publicznego rozumianego jako uogólniony cel dążeń i działań, uwzględniających zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa lub lokalnych społeczności, związanych z zagospodarowaniem przestrzennym. Protest lokalnej społeczności uwidoczniony w złożonych przez strony postępowania pismach, wobec planowanego zamierzenia inwestycyjnego daje podstawę do postawienia tezy, iż zobiektywizowane potrzeby lokalnej społeczności są sprzeczne z zamierzeniami inwestycyjnymi Inwestora. Zgodnie z art.2 ust.4 ustawy O planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym pod pojęciem „interes publiczny” – należy rozumieć uogólniony cel dążeń i działań, uwzględniających zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa lub lokalnych społeczności, związanych z zagospodarowaniem przestrzennym, przy czym zgodnie ze stanem faktycznym „potrzeby społeczne zapewniają już istniejące inne stacje telefonii komórkowej znajdujące się na terenie miasta Będzina”.

Organ podziela stanowisko, iż pojęcie „interes publiczny” zaliczane jest do kategorii tak zwanych „pojęć nieostrych”. Ich znaczenie jest ustalane każdorazowo z uwzględnieniem okoliczności towarzyszących konkretyzacji stosownej normy prawnej, stąd też należy wysunąć wniosek, że przy ustaleniu istnienia w danym przypadku interesu publicznego, należy uwzględnić konkretne okoliczności występujące w sprawie. Liczne protesty osób mieszkających w sąsiedztwie planowanej inwestycji świadczą, że narusza ona interes publiczny lokalnej społeczności. Do tutejszego organu wpłynęła petycja z podpisem 115 mieszkańców, którzy jasno wyrazili swój sprzeciw przeciwko lokalizacji przedmiotowej stacji bazowej telefonii komórkowej na terenie zamieszkiwanym przez nich i ich rodziny. Podnoszone argumenty odnosiły się przede wszystkim do potencjalnego szkodliwego oddziaływania stacji na pobliskie domostwa, elektro skażenia, potencjalnego spadku wartości nieruchomości i w związku z tym dochodzenia z tego tytułu odszkodowania od gminy indywidualnie lub w pozwach zbiorowych czy wreszcie zeszpecenia krajobrazu i otaczającej nieruchomość okolicy.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej argumenty stwierdzono, że planowane zamierzenie inwestycyjne narusza:

• 1 ust.2 pkt.1 – wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury;
• 1 ust.2 pkt.2 – walory architektoniczne i krajobrazowe;
• 1 ust.2 pkt.6 – walory ekonomiczne przestrzeni;
• 1 ust.2 pkt.9 – potrzeby interesu publicznego;

Organ ma świadomość, iż zgodnie z art. 56 ustawy O planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie można odmówić ustalenia warunków zabudowy, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Przepis art. 1 ust. 2 nie może stanowić wyłącznej podstawy odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego (w tym wypadku decyzji o warunkach zabudowy). W przedmiotowej sprawie warunek przytoczonego art. 56 nie ma jednak zastosowania, gdyż przedmiotowe zamierzenie inwestycyjne jest niezgodne również z art.56  czyli art. 23 ust.1a pkt.2 lit. a, b, c ustawy O ochronie przyrody (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r. poz.1614 z późn. zm.), który  mówi, iż na obszarze chronionego krajobrazu, dla terenów nieobjętych miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego położonych w strefach, o których mowa w art. 23a ust. 1 pkt. 1, wprowadza się zakazy:

1. a) lokalizowania nowych obiektów budowlanych;
2. b) lokalizowania nowych obiektów budowlanych odbiegających od lokalnej formy architektonicznej;
3. c) lokalizowania nowych obiektów budowlanych o wysokości przekraczającej 2 kondygnacje lub 7 m.

Zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej w Będzinie nr XIII/139/93 z dnia 23 czerwca 1993 r. przedmiotowy obszar inwestycji znajduje się na terenie obszaru chronionego krajobrazu o nazwie Wzgórze Doroty. Zgodnie z ww. uchwałą na terenie obszaru krajobrazu chronionego obowiązują następujące przepisy, m.in:

• zabrania się pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin poza przewidzianym planem wyrębu, zabiegami pielęgnacyjnymi;
• zakaz umieszczania na obszarach objętych ochrona tablic, ogłoszeń, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie związanych z ochroną przedmiotu, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa;
• zabrania się budowy lub rozbudowy obiektów wpływających szkodliwie na środowisko.

Reasumując – w toku prowadzonego postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dla przedsięwzięcia o nazwie Budowa bezobsługowej stacji bazowej transmisji danych BT_26011_Będzin_Grodziec budowa wieży kratowej zainstalowanymi antenami sektorowymi łączności mikrofalowej oraz modułami RRH, posadowienie szaf sprzętowych na konstrukcji wsporczej wraz z ogrodzeniem, przewidzianej do realizacji na części działek nr 725/24, 739, 731 k.m.4 obręb Grodziec przy ulicy Wojska Polskiego w Będzinie, organ prowadzący postępowanie administracyjne stanął na stanowisku, że na przeszkodzie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dla przedmiotowej inwestycji stoją przede wszystkim ww. przepisy odrębne ustawy O ochronie przyrody, jak i również ustawy O planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zwłaszcza art. 1 ust.2 tej ustawy stwierdzający, że organy prowadzące postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy są zobowiązane do uwzględnienia m.in. wymagań dotyczących ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury oraz przepisu ustawy O samorządzie gminnym upoważniające organy orzekające w sprawie decydowania w ramach zadań własnych gminy w kwestiach dotyczących ładu przestrzennego.

W toku postępowania organ dokonał analizy zebranych materiałów dowodowych. W głównej mierze oprócz braku zgodności przedmiotowej inwestycji z przepisami odrębnymi oraz miejscową uchwałą, wzięto pod uwagę przede wszystkim interes osób trzecich wyartykułowany w złożonych kilku pismach do organu w trakcie toczącego się postępowania oraz petycji mieszkańców ulicy Wojska Polskiego skierowanej do Prezydenta Miasta Będzina. Zgodnie z art. 54 pkt.2 lit. d ww. ustawy, w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego powinny być zawarte rozstrzygnięcia dotyczące ochrony interesów osób trzecich. W przedmiotowej sprawie organ zbadał zasadność lokalizacji przedmiotowej inwestycji w średnio zurbanizowanej dzielnicy miasta Będzina o nazwie Grodziec i w bezpośrednim sąsiedztwie zabudowy mieszkaniowej zlokalizowanej wzdłuż ulicy Wojska Polskiego, mając na uwadze liczne protesty społeczne. Lokalizacja przedmiotowej stacji w istniejącej tkance miejskiej dzielnicy Grodziec oraz na obszarze obszaru chronionego krajobrazu o nazwie Wzgórze Doroty, jest inwestycją sprzeczną ze współczesną tendencją urbanizacji centrów miast i polityką przestrzenną prowadzoną przez gminę Będzin.

Ponadto zgodnie z art. 7 KPA, obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie, jest podjęcie wszelkich możliwych i niezbędnych kroków do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Tym bardziej że konsekwencją nieprzewidywanych skutków ekonomicznych mogą być pozwy sądowe wobec Gminy Będzin na gruncie prawa cywilnego, dotyczące stosownych odszkodowań. W większości przypadków w Polsce dyskusje wokół lokalizacji stacji bazowych telefonii komórkowej toczą się z pominięciem ewidencji skutków takich lokalizacji na terenie obszarów mocno zurbanizowanych. Nie ma w tym zakresie regulacji prawnych. Z faktu, że istnieją odpowiednie normy prawne limitujące emisję, nie wynika, że nie są generowane negatywne skutki dla środowiska i człowieka.

Rolą organu rozpatrującego wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego jest przesądzenie zgodności zamierzonej inwestycji z obowiązującymi na danym terenie przepisami prawa, tylko jeśli wniosek o ustalenie dotyczy inwestycji, której lokalizacja pozostaje w zgodzie z przepisami ustawy O planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i z unormowaniami przewidzianymi w przepisach szczególnych oraz czyni zadość warunkom formalnym, organ właściwy w sprawie winien wydać decyzję pozytywną. W świetle przedstawionych wyżej okoliczności faktycznych i prawnych oraz mając na względzie cel ustawy, jakim jest bezspornie troska o zachowanie ładu przestrzennego w sposób umożliwiający zrównoważony rozwój poprzez tworzenie prawidłowych układów urbanistycznych, postanowiono jak w sentencji.

Tak było za pierwszym razem. W 2019 roku sytuacja się powtórzyła i po raz kolejny wydano decyzję odmowną, tym razem ze względu na liczne głosy sprzeciwu okolicznych mieszkańców. Od tej pory minęło kilkanaście miesięcy. Tyle mniej więcej trwało “mielenie sprawy” w organie odwoławczym czyli Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Katowicach wraz z dopełnieniem dodatkowych obowiązków narzuconych przez organ I i II instancji przez zainteresowanego budową wieży kratowej. Finał jest jednak taki, iż wieża (wszystko na to wskazuje), jednak powstanie u zbocza Góry Doroty szpecąc i gwałcąc krajobraz okolicy na stałe (pomijam wątki zdrowotne lokalizacji tego typu inwestycji). Niestety gmina Będzin od tamtego czasu czyli od listopada 2018 roku nie pochyliła się nad opracowaniem miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego obszaru, który uchroniłby mieszkańców okolicy Wojska Polskiego oraz dzielnicy Grodziec od tego typu inwestycji, a przy okazji możliwości poszerzenia obszaru chronionego krajobrazu wokół Wzgórza Doroty w 2019 roku, Rada Miasta Będzina odrzuciła w całości projekt uchwały.

Moi drodzy reasumując szykuje się Nam swoisty gwałt na jednym z ostatnich dziewiczych terenów w naszym mieście. Poniżej wrzucam poglądową mapę, o które miejsce dokładnie chodzi. Wieża prawdopodobnie stanie w tym miejscu  jeszcze w tym roku. 43 metry żelastwa będzie konkurować zarówno z kominami cementowni Grodziec, jak i kościółkiem na szczycie wzgórza.

Z projektem decyzji (ustalającym warunki lokalizacyjne dla wieży)  wciąż można  się  zapoznać  w  Wydziale  Inwestycji w Będzinie –  pokój 224 Urzędu Miejskiego w Będzinie. Jeśli jesteście Państwo w obszarze oddziaływania tej inwestycji, lub stroną w postępowaniu – proponuję zainteresować się sprawą szerzej. Tutaj link do obwieszczenia. Czas goni bo czas wniesienia uwag już minął. A koła ratunkowego nikt Państwu nie rzuci. W końcu to przecież tylko Grodziec, jak mówią inni.