[wp-like-lock] your content [/wp-like-lock] W dniu 26 września w Urzędzie Miejskim w Będzinie miały miejsce warsztaty diagnostyczno-planistyczne w ramach programu ‘Partnerska współpraca samorządu, projektantów i środowisk społecznych w procesach planistycznych”. Był to drugi etap tych warsztatów, których nadrzędnym celem jest wypracowanie założeń przebiegu partycypacyjnego procesu planistycznego oraz wybór metod konsultacji.

Warsztaty  są procesem poprzedzającym przygotowanie się miasta Będzina do zmian/aktualizacji w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w dzielnicy Śródmieście z 2009 r. Zmiana/aktualizacja jest potrzebna ze względów m.in. formalno-prawnych (licznych zmian w przepisach tj. ustawie o planowaniu przestrzennym, ustawie krajobrazowej), jak i licznymi wnioskami wpływającymi do gminy od lokalnych mieszkańców. Warsztaty na tym etapie mają przybliżyć i naświetlić władzom miasta, jak powinny wyglądać konsultacje społeczne poprzedzające przystąpienie miasta do zmiany mpzp i jakie grupy społeczne powinno się zaangażować w uczestnictwo w tych zmianach. Na spotkaniu, w którym brałem udział zostało określonych około 30 grup podmiotów “wstępnie” zainteresowanych. Próbowano określić ewentualny wpływ i zaangażowanie tych grup na zmiany w ww. planie. Omówiono również możliwe  techniki konsultacji społecznych i scenariusze, jakie miasto powinno przyjąć przy przeprowadzaniu takich technik. Aktywny udział społeczeństwa można na tym etapie określić jako tzw. “planning for real” czyli PFR.

Czym jest PFR? Poniżej krótki opis z serwisu urbnews.pl

Współczesne społeczeństwo jest coraz bardziej świadome wartości przestrzeni, w której żyje i jako jej bezpośredni użytkownik, coraz częściej domaga się bezpośredniego wpływu na kierunki jej przemian. Dlatego władze lokalne powinny włączać lokalne społeczności w planowanie i ocenę procesów rozwoju oraz zwiększać świadomość złożoności tych zagadnień.

„Planning for real” (PFR) to technika mająca duże poparcie na zachodzie Europy i zdobywająca zwolenników w Polsce, głownie za sprawą serii wydarzeń „Urban Workshop”. Metoda ta jest w szczególności dostosowana do prowadzania konsultacji w procesach rozwoju przestrzennego. Polega na zaangażowaniu społeczności lokalnych w procesy kreowania polityki przestrzennej i społecznej, poprzez efektywne konsultacje społeczne, wspieranie lokalnych grup w rozwijaniu działań oddolnych, promocję odrębnych tożsamości, budowę potencjału społecznego i stymulowanie innowacji. Pozwala na zasięganie opinii mieszkańców zarówno w kwestiach bardzo małych i lokalnych (np. ścieżki rowerowe na osiedlach i place zabaw), jak i nieco szerszych – planowanie strategiczne obejmujące rozwój nieco większych obszarów.

„Planning for real” to w rzeczywistości spotkania, w których uczestnicy z zapewnionych wcześniej przez organizatorów materiałów przygotowują duże trójwymiarowe modele przestrzenne danej okolicy. Na gotowym modelu uczestnicy umieszczają karty przedstawiające różne lokalne kwestie, które wymagają rozwiązania (np. dostępna miejska infrastruktura, ochrona zdrowia, transport publiczny, rynek lokalny itd.). Idea polega na tym, by kładąc na modelu kartę wypowiedzieć jednocześnie sugestię dotyczącą rozwiązań związanych z danym miejscem. Kart powinno być dużo (ok. 300 gotowych + puste), co powoduje, że w czasie tak prowadzonego procesu pada wiele sugestii. Następnie w małych grupach konieczne jest ustalenie priorytetów dla działań. Na tej podstawie wspólnie przygotowywane są plany działań.

„Planning for real” zostało opracowane jako technika zasięgania opinii przez The Neighbourhood Initiatives Foundation (NIF) – organizację z Wielkiej Brytanii. Użycie jej wymaga uzyskania zgody NIF, ale nie wiąże się z żadnymi kosztami uzyskania licencji. Metoda ta była już wielokrotnie stosowana w Wielkiej Brytanii, np. przy planowaniu rozwoju osiedla we wschodniej części Londynu, czy ustanowienia tzw. Home Zone w Morice Town.

Potencjał „Planning for real” został dostrzeżony przez Unię Europejską. Celem projektu jest dostosowanie i transfer innowacyjnej metodologii PFR w czterech krajach partnerskich. Ma on przyczynić się do większego uspołecznienia procesów rozwoju, a także posłuży do poszerzenia wiedzy naukowej w tym obszarze i jej upowszechnienia poprzez publikacje opracowane i wydane w czasie realizacji projektu. Projekt współpracy wielostronnej „Planning for real” realizowany jest przy wsparciu finansowym Unii Europejskiej.