KONCEPCJA 1 – POST-INDUSTRIALNE MIASTO-OGRÓD – potencjalny inwestor CTP Invest

KONCEPCJA 2 – CENTRUM KULTURY WSPÓŁCZESNEJ – potencjalny inwestor Johann Bros (patrz.Szyb Willsona)

Ta koncepcja skupia sie generalnie na całościowym potraktowaniu terenu poprzez próbę adaptacji zabytkowej cementowni z wykorzystaniem jako punktu wyjściowego głównego budynku cementowni i przekształcenia go na centrum kultury, z próbą adaptacji terenów przylegających pod powiązane funkcje jak np. muzeum, małe galerie czy dom dla artysty. W tym rozwiązaniu starano się uniknąć strefowania, gdyż jak wypowiedział się sam Johann Bros – on jest zainteresowany kompleksowym potraktowaniem terenu i nie zamierza obiecywać złotych gór o tworzeniu nowych miejsc pracy, gdyż zdaje sobie sprawę z tego jak temat jest ciężki i trudny do realizacji. Generalnie interesuje go aby wsadzić funkcję, która zadziała jak dyfuzor i porozrzuca dookoła, niekoniecznie w samym sąsiedztwie cementowni – kolejne funkcje usługowe, które doprowadzą do ożywienia dzielnicy czy regionu.

Muzeum

Galeria

Ogrody

Dom artysty

Po 30 minutowej prezentacji, odbył się kilkunastominutowy wykład na temat partnerstwa publiczno-prywatnego. Potem był czas pytań. Nie było chętnych, więc sam zacząłem je zadawać. Próbowałem się dowiedzieć – czy przeprowadzono jakieś badania na temat świadomości mieszkańców odnośnie naszej “perełki”, bo ja osobiście mam wrażenie, że niewielki procent mieszkańców Będzina tak naprawdę wie, jak wartościowa jest cementownia w Grodźcu. I tu uzyskałem odpowiedź: “miasto chronologicznie przeprowadza  wernisaże i happeningi, które przypominają o cementowni”. Ale ja miałem raczej coś innego na myśli. Ilu z nas tak naprawdę “czuję cementownię”, a ilu z nas traktuje ją jak poprzemysłową wyspę, którą najlepiej zrównać z ziemią. Czy zostały przeprowadzone takie badania? Moim zdaniem podstawowy problem z jakim boryka się Będzin – to brak zdecydowania czy też odwagi dla tego projektu ze strony władz miasta, które chcąc nie chcąc powinny liczyć się z opinią mieszkańców. Ten projekt wymaga czasu i pieniędzy. Dużych pieniędzy – i nawet jeśli większość zostanie uzyskana z unii czy innych europejskich projektów, to i tak najpierw miasto musi zainwestować. Zainwestować w siebie. A nasze władze miejskie czekają i wymyślają po drodze inne projekty, które tak naprawdę odciągają pieniądze i uwagę od priorytetowych spraw dla miasta. I tak niedługo upłynie dekada, a z cementownią jak był bałagan, tak będzie dalej. Wciąż niezabezpieczony teren, miasto nadal nie jest właścicielem w 100% terenu, nie przeprowadzone ekspertyzy – czy to dotyczące stanu obiektów, które w większości grożą zawaleniem, czy to np. badania geologiczne. Bo tu pojawia się moje drugie pytanie – co jeśli okaże się, że grunt na terenie cementowni jest skażony w jakimś tam stopniu?  Johann Bros powiedział wprost – takiego gruntu nikt nie zechce, bo proces rekultywacji jest skomplikowany, czasochłonny i kosztowny. Pytanie na co czeka gmina – czemu jak dotąd nie przeprowadzono takich ekspertyz, tylko suszy się nam głowę i obiecuje? Kolorowe obrazki niczego nie zmienią. Wiara w to, że znajdzie się cudowny zbawca, z kilku dziesięcio milionowym porftelem i po prostu zakocha się w cementowni – jest moim zdaniem złudna. Trzeba w końcu zabezpieczyć teren, uporządkować własność i przeprowadzić konieczne ekspertyzy – bo czas leci, a kolejna dekada zabije resztki cementowni. Dowiedzmy się wreszcie, co da się uratować, a resztę po prostu wyburzmy. Oczywiście w między czasie można dyskutować z inwestorami, opracowywać koncepcje, podpisywać wstępne umowy itp., ale bez rzeczy wymienionych wyżej, trudno będzie pozyskać zainteresowanego inwestora. Moim zdaniem największym sukcesem tych warsztatów jest to, że ci inwestorzy w końcu się pojawili. I trzeba to wykorzystać! Oczywiście to oni będą próbować wykorzystać słabą pozycję miasta i negocjować z korzyścią na swoją stronę. Stąd partnerstwo publiczno-prywatne i kompromis. Coś za coś – niestety cementownia już nie ma czasu. Jedna dekada została zmarnowana, drugiej nie będzie. Czas najwyższy to zrozumieć, albo teren zostanie zrównany z ziemią. Jeśli inwestor ucieknie – po prostu grodzimy i oświetlamy – tak jak będziński zamek. W trakcie rozmowy rzuciłem również pomysł utworzenia specjalnego, niezależnego zespołu fachowców, który koordynowałby ten projekt i byłby za niego odpowiedzialny –  mając przy tym gwarancję miasta. Bo jesienią mamy wybory i wraz ze zmianą warty projekt może umrzeć, a to byłoby nieodwracalnym wyrokiem dla naszej perełki.